تحلیلی بر وضعیت شاخص های بهداشتی ـ درمانی در شهرستان های استان کرمانشاه با بهره گیری از مدل های topsis، ahp، تحلیل خوشه ای و gis

امروزه کیفیت و سلامت شرایط زندگی ساکنان شهرها و روستاها به عنوان هدف اصلی سیاست­های برنامه­ریزی شهری و منطقه­ای می­باشد. همچنین، وضعیت بهداشتی- درمانی جامعه به­عنوان مسئله­ای ضروری و مهم مدنظر برنامه­ریزان می­باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل فضایی شهرستان­های استان کرمانشاه به لحاظ برخورداری از شاخص­های بهداشتی- درمانی است. در این پژوهش، که از نوع توصیفی ـ تحلیلی بوده، با بهره­گیری از اطلاعات سالنامه آماری 1388 استان کرمانشاه، شاخص­های بهداشتی- درمانی با مدل topsis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته­اند. همچنین، در این مطالعه برای سطح­بندی شهرستان­های استان کرمانشاه از لحاظ شاخص­های بهداشتی- درمانی از تقسیم­بندی سازمان ملل، که به درجه­بندی شاخص توسعه انسانی در سه دسته، توسعه یافته، نیمه توسعه­یافته و محروم پرداخته است، استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می­دهد که هیچ­کدام از شهرستان­های استان کرمانشاه به لحاظ برخورداری از شاخص های بهداشتی- درمانی، در سطح توسعه یافته قرار ندارد. همچنین، شهرستان­ های قصرشیرین و ثلاث باباجانی به ترتیب با امتیاز نهایی 781/0 و 191/0 برخوردارترین و محروم­ترین شهرستان استان به لحاظ بهره­مندی از شاخص­های بهداشتی ـ درمانی می­باشند. نمایش فضایی شهرستان­های مورد مطالعه به لحاظ توسعه­یافتگی در شاخص­های بهداشتی ـ درمانی، با استفاده از نرم­افزار arc gis ، نشان داد که فضای توسعه غالب و حاکم بر شهرستان­های استان، فضای توسعه محروم است.